O Gitti, Işığı Kaldı: Atatürk’ün İzinde 87 Yıl

10 Kasım…

Her yıl saatler 09.05’i gösterdiğinde, bir milletin kalbi aynı anda sızlar. Sokaklar, okullar, meydanlar sessizliğe bürünür; çünkü o anda sadece bir insanı değil, bir ideali, bir umudu, bir geleceği anıyoruz.

Mustafa Kemal Atatürk — bir ulusun küllerinden yeniden doğuşunun mimarı, bağımsızlığın, çağdaşlığın ve aklın ışığıdır. O, yalnızca bir asker ya da devlet adamı değil; bir halkın özgürlük tutkusunun, ilerleme inancının simgesidir.

Bugün, 87 yıl sonra bile fikirleriyle, vizyonuyla ve eserleriyle aramızda.
Cumhuriyetimizin her köşesinde yükselen okulda, her çocuğun elindeki kitapta, her özgür düşüncede O’nun izi var.
Atatürk’ü anmak, sadece bir tören değil; O’nun gösterdiği çağdaşlık yolunda yürümek, bilimi, sanatı, eğitimi ve adaleti rehber edinmektir.

“Benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır; fakat Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır.”
diyen Atatürk’ün bu sözü, bize sadece geçmişi değil, geleceği de emanet eder.

Bu 10 Kasım’da bir kez daha eğiliyoruz önünde, saygıyla, minnetle ve özlemle...
Ruhun şad olsun Atam.
İzindeyiz, daima!

Bugün 10 Kasım... 

Rüzgâr soğuk, gökyüzü hüzün dolu.

Bir yaprak daha düşer sessizce,

Zaman geçer, anılar kalır yürekte.

Güneş bile sanki ürkek bu sabah,

Bir parça ışık, bir tutam siyah.

Kasım, kalbime dokunur usulca,

Bir vedadır her rüzgârın dudağında.

Belki bir anma günü, belki bir özlem,

Belki de bir sevdanın son demidir bu Kasım’da.

10 Kasım, adını takvimden değil,

Kalbimden kazırım her yıl bir daha.

Bir anı, bir nefes, bir dua kalır,

Geçmişin gölgesinde umut yanar.

Kasım gider, ama izini bırakır;

10 Kasım’da kalbim hep ağlar, hep anar.