Deprem Olmadan Yıkıldık..!

29 Ekim sabahı büyük bir sarsıntı ile uyandık…

Biz gazeteciler zaten çok uyuyan insanlar değiliz. 7/24, her an bir şey olacakmış gibi uyuruz. O sabah da öyleydi. Saat 04.00’e kadar ayaktaydım. Gün boyu yetiştiremediğim 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı haberlerini tamamlayıp yayına almıştım. O kadar yorulmuşum ki, elimde telefon ne zaman uyuduğumu bile fark etmedim.

Sabah, telefonun titreşimiyle gözlerimi açtım:

“Gebze’de 7 katlı bina çöktü…”

Bayram sabahımız, bir anda bir göçüğün altına gömüldü.

Yıllardır milli bayramlarımız hep bir felaketin, bir acının, bir acının gölgesinde kalıyor. Her sene ya bir afet, ya bir şehit haberi, ya da beklenmedik bir olay…

Coşkumuz yarım bırakıyor... 

***

Ama oysa milli bayramlar, ne olursa olsun hiçbir şeyin gölgesinde kalmamalı.
Çünkü bu bayramlar bizim varlık sebebimizdir. Türk olmanın, özgürlüğümüzün, kahramanlığımızın, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün ve bu milletin şerefidir.

Fakat 29 Ekim sabahı Gebze’den gelen haber, içimizi dağladı.

Deprem bile olmadan yıkılan bir bina

Bir ailenin yok oluşu…
Bir ülkenin vicdanına gömülen beş can…

19 saat süren arama kurtarma çalışmasının sonunda, Levent ve Emine Bilir çiftiyle birlikte dört kişinin cansız bedenine ulaşıldı. 18 yaşındaki Dilara Bilir ise enkazdan sağ kurtarıldı.

Düşünün…

Deprem olmadan kendi kendine yıkılan bir binada, beş kişilik bir aileden sadece biri hayatta tutunsbildi. 

Olası bir depremde halimiz ne olur?

Bu bina, 10-15 yıl önce kentsel dönüşüm kapsamında yapılmış.
Peki nasıl oldu da bu hale geldi?
Kim denetledi, kim izin verdi, kim göz yumdu?

17 Ağustos depreminden sonra “yapı denetim” diye ortaya atılan sistem nerede?
Bu binaya ruhsat veren, denetleyen, onaylayan kim?
Gebze Belediyesi bu işin neresinde?

Bu göçük bize bir kez daha gösterdi ki!

***

Kocaeli hâlâ depreme hazır değil.

Ve ne yazık ki, bazı belediyeler hâlâ rantın, siyasi kayırmanın, beton sevdasının peşinde.

Deprem olduğunda koli göndermekle, kameralar önünde “yanınızdayız” demekle bu iş bitmiyor.

Enkazın başında poz vermekle de vicdan temizlenmiyor.

Ve ne yazık ki! 

Enkazın altında kalan sadece insanlar değil, vicdanlarımızdır.

Kartepe Ataevler Mahallesi’nde oturuyorum.

17 Ağustos’ta o mahallede kaç ailenin yok olduğuna şahidim.
O bölgeye 3 katın üzerine çıkılmaması gerekiyordu ama izin üzerine izin verildi.

Her yere bina dikildi, yollar bozuldu, altyapı yetersiz kaldı.
Bir zamanlar yeşil olan mahalle beton yığınına dönüştü.

Zeray İnşaat örneği ortada. Estetikten uzak, zemini kötü, altından su çıkan bölgeye devasa konutlar dikti. İnşaat sırasında etraf toz duman içinde kaldı. Altyapı çalışmaları sırasında mühendislik hataları yapıldı, yakın sitelerin evlerine lağım taştı. Ve ne yazıkki tüm bunlara göz yumuldu.

***

Yeni konut alanları açmakla övünen belediyelere sesleniyorum:

Artık yeter!

Yeni binalar dikmeyi bırakın, 40-50 yıllık binaları yıkıp yerinde dönüşüm yapın.
Şehirler tıka basa doldu.
Göçü durdurmanın yolu, beton değil akıldır.

Şimdi Gebze’de kendi kendine yıkılan 7 katlı binada 4 kişilik bir ailenin ölümünün hesabını kim verecek?

Vali, belediye başkanı, milletvekilleri, müdürler… Enkaz başında poz verip “arkasındayız” demekle olmuyor bu işler.

***

O enkazın başında poz vermeyin, vicdanınızda o enkazı kazıyın. 

Çünkü bu şehirde çöken binalar değil, çöken vicdanlardır.

Gebze’de hayatını kaybeden Bilir ailesine Allah’tan rahmet, sağ kurtulan Dilara’ya sabır diliyorum.

Allah, bu ülkenin evlatlarını bir daha enkaz altında bırakmasın..

***

Özgürlüğün, eşitliğin ve adaletin temeli olan Cumhuriyet, bizlere umut ve gurur veriyor. Bu özel gün, birlik ve beraberliğimizin simgesidir.

Cumhuriyetimizin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını saygı ve minnetle anıyor, vatanımızın bağımsızlığı ve özgürlüğü için canlarını feda eden tüm şehitlerimizi rahmetle yad ediyorum

29 Ekim Cumhuriyet Bayramı’mız kutlu olsun!