Atatürk’ü Anlamak

Atatürk’ü sevmek kolaydır…

Onun resmine bakıp gururlanmak, adını anarken gözleri dolmak, 10 Kasım sabahlarında sessizce saygı duruşuna geçmek kolaydır. Ama Atatürk’ü anlamak, işte o yürek ister.

Atatürk’ü anlamak; bir milletin küllerinden nasıl doğduğunu, yokluk içinde nasıl dimdik ayağa kalktığını hissedebilmektir. Yalnızca “Mustafa Kemal” adını değil, o adın ardındaki mücadeleyi, inancı, kararlılığı görebilmektir.

O, yalnız bir asker değildi; bir öğretmendi, bir fikir adamıydı, bir halk devrimcisiydi. “Benim naçiz vücudum bir gün elbet toprak olacaktır, fakat Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır.” derken, bize ölümsüzlüğün yolunu göstermişti: Fikriyle, eseriyle, iradesiyle yaşamak.

Atatürk’ü anlamak, sadece 10 Kasım’da değil; her gün biraz daha dürüst, biraz daha çalışkan, biraz daha vicdanlı olabilmektir.

Bir çocuk eline kitap aldığında, bir kadın kendi ayakları üzerinde durduğunda, bir işçi hakkını aradığında, bir öğretmen sınıfta ışık yaktığında… işte o anlarda yaşar Atatürk.

O, sadece geçmişin değil, geleceğin de sesidir.

Atatürk’ü anlamak, “Ben ne yapabilirim ülkem için?” diye sormaktır.

Çünkü O, bir önderdi; bizden körü körüne bağlılık değil, bilinçli bir bağlılık istedi. Düşünen, üreten, eleştiren, ama vatanını sonsuz bir aşkla seven bireyler olmamızı arzuladı.

Atatürk’ü anlamak, kalbimizdeki ışığı söndürmemektir.

Bu ülkenin her karış toprağında, onun nefesi vardır. Yüreğimizde bir umut, dilimizde bir dua, alnımızda bir onur gibi yaşar O.

Ve biz biliriz ki,

Atatürk ölmedi. O, bizde yaşamaya devam ediyor.

Her yeni gün, onun izinde daha çağdaş, daha güçlü, daha özgür bir Türkiye kurmak için bir fırsattır.

Ruhu şad olsun ...